Nieżyjący laureaci Nagrody Prezydenta Wrocławia

Herb Wrocławia a

Nagroda Prezydenta Wrocławia jest szczególnym wyróżnieniem, które – jako jedno z trzech, obok tytułu Civitate Wratislaviensi Donatus i Nagrody Wrocławia – formalnie zostało ustanowione uchwałą z dnia 16 stycznia 1993 roku Rady Miejskiej Wrocławia I kadencji, choć po raz pierwszy wręczono ją w 1992 roku. Nagroda Prezydenta Wrocławia przyznawana jest po zasięgnięciu opinii Komisji Nominacyjnej osobom i instytucjom za działalność i osiągnięcia w mijającym roku. Począwszy od 1992 roku do 2022 roku Prezydent Wrocławia uhonorował ponad 120 osób oraz 40 instytucji, organizacji i stowarzyszeń. Blisko 20 osób uhonorowanych tą nagrodą nie żyje [stan na 1 listopada 2022 roku]. Przypominamy kim byli i gdzie spoczywają.

Ewa Bohdanowicz (1921–17.12.2021) – doktor nauk medycznych, lekarz pediatria, związana z Katedrą i Kliniką Transplantacji Szpiku, Onkologii i Hematologii Dziecięcej Akademii Medycznej (obecnie Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich). Była najstarszym w Polsce lekarzem pediatrą. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowana w 2006 roku.

Józef Cynar (1932–1996) – właściciel zakładu organmistrzowskiego we Wrocławiu, czołowy budowniczy, rekonstruktor oraz renowator organów w kraju i na świecie. Odbudował wiele instrumentów organowych w zniszczonych parafiach na terenie Wrocławia i Dolnego Śląska po II wojnie światowej. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1992 roku.

Marek Danielak (1947–2021) – działacz społeczny, menedżer sportu, pomysłodawca wielu imprez turystycznych
i rekreacyjnych, inicjator i organizator licznych maratonów. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2002 roku.

Stanisław Drożdż (1939–2009) – wrocławski artysta i poeta, mający w swoim dorobku ponad trzysta wystaw krajowych
i zagranicznych. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2007 roku.

Józef Hałas (1927–2015) – malarz, pedagog, uczeń Eugeniusza Gepperta, student oraz pracownik naukowy w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (wcześniej PWSSP) w latach 1958–2001, związany również z Liceum Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, klasyk polskiego malarstwa XX wieku. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2014 roku.

Mariusz Hermansdorfer (1940–2018) – historyk sztuki, krytyk i popularyzator sztuki współczesnej, dyrektor Muzeum
Narodowego we Wrocławiu (1983–2013), które gruntowanie zmodernizował, czyniąc je prężną i liczącą się w Polsce instytucją. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1993 roku.

Tymoteusz Karpowicz (1921–2005) – poeta, prozaik, dramaturg, tłumacz, twórca poezji lingwistycznej, od 1978 roku profesor University Illinois w Chicago. Choć zmarł w Stanach Zjednoczonych, to pochowany został we Wrocławiu, z którym związany był w latach w latach 1949–1973. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2000 roku.

Roman Kołakowski (1957–2019) – filolog polski, kompozytor, dramaturg, autor i tłumacz tekstów poezji śpiewanej, prowadzący działalność artystyczną od lat 70. XX wieku. Był dyrektorem artystycznym Przeglądu Piosenki Artystycznej (1996–2005), prowadził też Teatr Piosenki (2005–2019). Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2005 roku.

Tomasz Merta (1965–2010) – historyk myśli politycznej, publicysta, urzędnik państwowy, podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz generalny konserwator zabytków (2005–2010), członek pierwszej Rady Programowej wrocławskiego Ośrodka „Pamięć i Przyszłość”. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2010 roku.

ks. prałat Zdzisław Peszkowski (23.08.1918–8.10.2007) – duchowny katolicki, doktor filozofii, uczestnik kampanii wrześniowej, więzień Kozielska, żołnierz II Korpusu Polskiego. Do Polski powrócił dopiero w 1989 roku. Przez ponad 50 lat był kapelanem Rodzin Katyńskich i Pomordowanych na Wschodzie. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2006 roku.

Stefan Placek (1929–2015) – pedagog, animator kultury we Wrocławiu, od 1963 roku kierował Klubem Muzyki i Literatury we Wrocławiu, czyniąc go wyjątkowym miejscem na kulturalnej mapie Wrocławia. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1998 roku.

Marcin Płaza (1972–2019) – kompozytor, pianista i niezależny producent muzyczny, współpracownik wrocławskich teatrów, uczestnik Przeglądów Piosenki Aktorskiej. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1997 roku.

Igor Przegrodzki (1926–2009) – aktor, reżyser, artysta filmowy i teatralny przez lata związany z wrocławskim Teatrem
Polskim. Pedagog i wykładowca na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, rektor PWST w Krakowie. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1992 roku.

Tadeusz Różewicz (1921–2014) – poeta, dramaturg, prozaik i scenarzysta, od 1968 roku aż do śmierci związany z Wrocławiem, wielokrotnie nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie literatury, jego dzieła tłumaczono na około pięćdziesięciu języków. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1992 roku.

Izabella Skrybant-Dziewiątkowska (1938–2019) – piosenkarka, solistka Opery Wrocławskiej (1961–1964),
a od 1963 roku wokalistka wrocławskiego zespołu muzycznego Tercet Egzotyczny, będącego jednym z najstarszych działających zespołów muzycznych w Polsce. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowana w 2017 roku.

Jan Słowikowski (1915–2010) – profesor i długoletni kierownik Katedry i Kliniki Chirurgii Dziecięcej Akademii Medycznej we Wrocławiu, pułkownik Wojska Polskiego, działacz konspiracji AK w czasie II wojny światowej. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2007 roku.

Jerzy Woźniak (8.11.1923–12.04.2012) – lekarz pulmonolog, żołnierz Armii Krajowej, działacz opozycji antykomunistycznej, wieloletni prezes Zarządu Okręgu Dolnośląskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 1994 roku.
Miejsce spoczynku: Cmentarz Osobowicki we Wrocławiu [pole 83R, grób 12, rząd 1. od pola 79]

Hans Vontobel (1916–2016) – szwajcarski bankier i finansista, mecenas sztuki, założyciel fundacji wspierającej młodych utalentowanych muzyków. Kierowany przez niego bank stał się jedną z najbardziej istotnych instytucji bankowych w Szwajcarii. Wspomagał finansowo festiwal „Wratislavia Cantans”. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2003 roku.

Mieczysław Zlat (1927–2014) – historyk sztuki, działacz opozycji w okresie PRL, wieloletni pracownik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, w latach 80. XX wieku wiceprzewodniczący Społecznego Komitetu Odbudowy Panoramy Racławickiej. Nagrodą Prezydenta Wrocławia uhonorowany w 2007 roku.


Tekst i opracowanie: Kamilla Jasińska

dane lokalizacyjne (numery pól, rzędów i grobów)
podano zgodnie z informacjami udostępnionymi przez zarządców cmentarzy