Cmentarz ewangelicki w Leśnicy (Evangelischer Friedhof in Lissa)
LOKALIZACJA
Nekropolia położona na południe od linii kolejowej Wrocław–Berlin, niedaleko drogi na Pustków (Klein Heidau). Z czasem – po rozbudowie osiedla – przy Heidauer Strasse (ulica Trzmielowicka).
HISTORIA NEKROPOLII
Do 1883 roku ewangeliccy mieszkańcy Leśnicy chowali swoich zmarłych na polu grzebalnym przy kościele pw. św. Jadwigi (→ cmentarz przykościelny św. Jadwigi). W związku z utworzeniem 1876 roku na terenie Leśnicy samodzielnej parafii ewangelickiej jej rada wkrótce zaczęła czynić starania o założenie własnej nekropolii. Dopiero w październiku 1882 roku Śląski Konsystorz Ewangelicki zezwolił księciu Wilhelmowi Maltz zu Puttbus na bezpłatne przekazanie około półhektarowej działki w celu utworzenia cmentarza. W sierpniu 1883 roku parafia przejęła grunty i zaczęła przystosowywać je do celów grzebalnych. Nowo założony cmentarz miał służyć mieszkańcom Leśnicy (Lissa), Pustkowa (Klein Heidau), Ratynia (Rathen) oraz wsi Mokre (Muckerau). W październiku 1883 roku nekropolia została otwarta, a w lipcu 1884 roku zatwierdzono statut, który szczegółowo regulował zasady użytkowania pola grzebalnego. Cmentarz powiększano dwukrotnie (w 1893 i 1905 roku), opierając się na zakupach gruntów od księcia Wilhelma Maltz zu Puttbus.
Cmentarz w kształcie trapezu był podzielony regularnie wytyczonymi alejkami, krzyżującymi się z centralnie położoną aleją główną, przebiegającą z północy na południe. W północnej części nekropolii, być może w pierwszej dekadzie XX wieku, usytuowano zbudowany z cegły dom przedpogrzebowy, wzniesiony w stylu nawiązującym do neogotyku. W 1935 roku teren cmentarza od strony zachodniej i od strony południowej ogrodzono pełnym murem, zaprojektowanym przez architekta o nazwisku Klein. W południowym fragmencie muru zlokalizowano – na przedłużeniu centralnej alei – wejście główne. Dawna ewangelicka nekropolia pełni dzisiaj funkcje sepulkralne jako cmentarz komunalny oddział Leśnica.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska