Cmentarz filialny parafii ewangelickiej Pracze w Stabłowicach (Filialfriedhof der evangelischen Kirchengemeinde Herrnprotsch in Stabelwitz)
LOKALIZACJA
Nekropolia położona po obu stronach Reifträgerweg (ulica Tatrzańska). Część pierwsza – północna – była położona na wysokości skrzyżowania Hohsteinweg (ulica Skałeczna) i Reifträgerweg (ulica Tatrzańska), w pobliżu Hirschberger Strasse (ulica Jeleniogórska). Część druga – południowa – znajdowała się między Reifträgerweg (ulica Tatrzańska), posesjami przy Hohsteinweg (ulica Skałeczna), Schneekoppenweg (ulica Śnieżna) oraz Silberkammweg (ulica Jesiennicka).
HISTORIA NEKROPOLII
Starania o założenie cmentarza w Stabłowicach rozpoczęto w 1866 roku, gdy ewangelicka parafia w Praczach otrzymała w darze od Georga Alfena parcelę przeznaczoną na pole grzebalne. Teren ten określono jako leżący przy drodze „nach Lissa”. Nekropolia została otwarta, jak można przypuszczać, w końcu lat 60. XIX wieku. 14 maja 1897 roku zarząd parafii w Praczach przekazał do akceptacji projekt regulaminu cmentarnego, który w listopadzie tego roku został zatwierdzony przez Konsystorz Ewangelicki. 13 marca 1898 roku konsystorz zatwierdził również regulamin grzebalny. Uporządkowanie spraw regulaminowych zbiegło się z rozpoczęciem działań związanych z uruchomieniem nowszej – drugiej – części cmentarza parafialnego, który zorganizowano na terenie pozyskanym od rodziny Rathenow. Umowę w tej sprawie zawarto 17 listopada 1898 roku. Niedługo potem otwarto nowszą część nekropolii. W 1898 roku powierzchnia części pierwszej wynosiła 0,24 hektara. Przygotowywana wówczas część druga dysponowała terenem o wielkości 0,27 hektara. Wiadomo, że powierzchnia nekropolii uległa w 1938 roku pomniejszeniu o 110 metrów kwadratowych ze względu na budowę Reifträgerweg (ulica Tatrzańska).
Autorzy pracy o zabytkach Wrocławia – Ludwig Burgemeister i Günther Grundmann – uznali pola cmentarne przy Reifträgerweg (ulica Tatrzańska) za dwa cmentarze: Alter evangelischer Friedhof i Neuer evangelischer Friedhof. W zamieszczonym we wspomnianym dziele spisie wrocławskich nekropolii wymienia się istniejącą w starszej części cmentarza niewielką neogotycką, otynkowaną kaplicę cmentarną z „drugiej połowy XIX wieku”. Część starsza nekropolii została przeznaczona do likwidacji w 1957 roku, cześć druga w 1963 roku.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska