Cmentarz przykościelny Jedenastu Tysięcy Dziewic (Kirchhof Elftausend Jungfrauen)
LOKALIZACJA
Cmentarz był położony przy kaplicy (następnie kościele) pw. Jedenastu Tysięcy Dziewic, na obszarze ograniczonym Matthiasstrasse (ulica Jedności Narodowej), Elbingstrasse (ulica Ołbińska), Weissenburger Strasse (ulica Słowiańska) i Waterloostrasse (ulica Franklina Delano Roosvelta)
HISTORIA NEKROPOLII
Nekropolię utworzono około 1400 roku przy kaplicy wybudowanej na terenie leprozorium. Księgi kościelne z lat 1591–1622 wspominają, że chowano tam mieszkańców Osobowic (Oswitz) i Różanki (Rosenthal), którzy zajmowali się handlem i rzemiosłem. W końcu XVIII wieku zarysował się problem nadmiernego wypełnienia cmentarza. Powiększono go zatem w 1777 roku w kierunku północnym, obejmując w ten sposób tereny leżące przy szpitalu sąsiadującym z nekropolią. Posunięcie to nie spełniło oczekiwań, bowiem już w 1779 roku kolegium kościoła zwróciło się do wrocławskiego magistratu o wyznaczenie nowych miejsc pochówkowych.
W latach 1820–1823, w czasie budowy nowej świątyni, około 200 nagrobków przeniesiono z obszaru objętego budową w inne rejony nekropolii. W 1852 roku nastąpiło kolejne jej powiększenie o parcelę przy Matthiasstrasse (ulica Jedności Narodowej). W tym czasie powierzchnia cmentarza osiągnęła 0,89 hektara. W 1869 roku przykościelne pole grzebalne zamknięto. Decyzja ta wiązała się z planami realizacji wielkomiejskiej zabudowy w tym rejonie. Po zamknięciu nekropolii powstał w jej miejscu niewielki park. Płyty nagrobne przy murach cmentarza zachowały się do 1945 roku.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska