Cmentarz św. Doroty [II] (Friedhof St. Dorothea)
LOKALIZACJA
Nekropolia zajmowała obszar ograniczony od północy Steinstrasse (ulica Kamienna), od zachodu → starym cmentarzem św. Maurycego, od południa przebiegiem Menzelstrasse (ulica Wieczysta) oraz od wschodu Rothürbenstrasse (ulica Kościana, obecnie park Władysława Andersa).
HISTORIA NEKROPOLII
Otwarta w 1861 roku nekropolia była założeniem w kształcie wydłużonego trapezu, podzielonym główną aleją biegnącą przez całą długość działki. Od alei wyprowadzono prostopadłe ścieżki, dzieląc w ten sposób obszar cmentarny na czworoboczne kwatery. Wejście główne znajdowało się przy Steinstrasse (ulica Kamienna). W 1867 roku na terenie nekropolii pochowano profesora Uniwersytetu Wrocławskiego Wojciecha Cybulskiego. Zachowana do dziś tablica inskrypcyjna z jego grobu (w języku polskim) znajduje się na południowej elewacji kościoła pw. św. Maurycego (→ cmentarz przykościelny św. Maurycego).
Około 1884 roku w centralnej części cmentarza wzniesiono kaplicę wraz z domem przedpogrzebowym. Była to jednokondygnacyjna neogotycka budowla na planie prostokąta (6,3×15 metrów), zbudowana z cegły. Po obu jej stronach dobudowano z czasem klasycystyczne skrzydła boczne, w których znajdowały się pomieszczenia domu przedpogrzebowego. W 1911 roku na terenie nekropolii przeprowadzono prace kanalizacyjne. Cały obszar cmentarza zmeliorowano na początku lat 20. XX wieku, rozmieszczając jednocześnie punkty czerpania wody wzdłuż alei głównej. Cmentarz został przeznaczony do likwidacji w 1967 roku.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska