Cmentarz św. Henryka (Friedhof St. Heinrich)
LOKALIZACJA
Cmentarz położony przy Strehlener Strasse (ulica Bardzka), od północy i wschodu graniczący z ogródkami działkowymi i polami uprawnymi, a od południa z linią kolejową Brochów–Wrocław–Świdnica.
HISTORIA NEKROPOLII
Cmentarz św. Henryka został otwarty w 1918 roku jako założenie na planie zbliżonym do prostokąta wydłużonego ze wschodu na zachód, z trójkątnym wycięciem od strony północnej i z wejściem od Strehlener Strasse (ulica Bardzka). Na terenie nekropolii zaplanowano regularny układ komunikacyjny, wytyczony przez dwie półkoliste drogi wejściowe, które łączą się w jedną aleję główną obsadzoną lipami. Równolegle do niej biegły dwie aleje grabowe. Przez poprzecznie w stosunku do nich poprowadzone alejki uzyskano podział na kwatery kwadratowe lub prostokątne. Skrzyżowania alei w starszej części cmentarza (zachodniej) zaznaczono kwadratowymi placykami. Centralnym punktem założenia był owalny plac uzyskany z poszerzenia alei głównej, na którym w latach 20. XX wieku wzniesiono pomnik poświęcony parafianom poległym na frontach pierwszej wojny światowej (1914–1918).
W 1926 roku powstały budynki ogrodnictwa, które usytuowano między Strehlener Strasse (ulica Bardzka) a terenem cmentarza. W 1928 roku obszar nekropolii był wykorzystywany mniej więcej w połowie, pochówki zaś odbywały się głównie w części zachodniej założenia. W tym czasie istniała już kaplica cmentarna. Budowlę tę zlokalizowano w pobliżu wejścia, przy głównej alei (w 1945 roku została zniszczona). W 1932 roku cmentarz ogrodzono metalową siatką. Do 1939 roku wykorzystywano w zasadzie tylko zachodnią część obszaru cmentarza. Na początku lat 40. XX wieku przedłużono aleję główną w kierunku wschodnim. Część wschodnią nekropolii zaczęto użytkować jeszcze przed 1945 rokiem. Cmentarz do dziś pełni funkcje sepulkralne jako cmentarz katolickiej parafii Ducha Świętego.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska