Cmentarz św. Mikołaja [I] / Cmentarz Belvedere (Kirchhof zu St. Nikolai / Belvedere Kirchhof)
LOKALIZACJA
Teren cmentarza był ograniczony od północy Bolkenheiner Strasse (ulica Bolkowska), od wschodu Jauerstrasse (ulica Jaworska), a północno zachodnim narożnikiem dotykał nasypu linii kolejowej Wrocław–Leśnica.
HISTORIA NEKROPOLII
Cmentarz założono w 1866 roku jako drugą nekropolię parafii św. Mikołaja. Nazwę Belvedere przejął od sąsiadującej z nim restauracji Antona Effnera „Villa Belvedere”. W północno-zachodniej części cmentarza Belvedere, zapewne niedługo po otwarciu, wybudowano dom przedpogrzebowy w stylu neogotyckim.
Na początku XX wieku nekropolię powiększono o wąską parcelę, która biegła w kierunku południowym wzdłuż Jauerstrasse (ulica Jaworska). W latach 1933–1934 w zachodniej części cmentarza wzniesiono drewniany kościółek pw. św. Rocha. Budowlę tę – zrealizowaną na planie krzyża łacińskiego, z elewacjami rozczłonkowanymi wąskimi, prostymi oknami – zaprojektował Alfred Trumpke. Budynek kościelny przykryto dwuspadowym dachem z wieżyczką z sygnaturką. Kościół spłonął wiosną 1945 roku w czasie oblężenia Wrocławia.
Obszar nekropolii, w kształcie zbliżonym do trapezu, był podzielony na kilkanaście nierównych, czworobocznych pól grzebalnych. Główna aleja – prowadząca od wejścia przy Bolkenheiner Strasse (ulica Bolkowska), rozszerzona w placyk przy domu przedpogrzebowym – kończyła swój bieg przy kościele pw. św. Rocha. W 1937 roku cmentarz ogrodzono ceglanym murem. W 1945 roku nekropolia była miejscem pochówków zmarłych w czasie oblężenia Wrocławia. Cmentarz został przeznaczony do likwidacji w 1961 roku.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska