Ewangelicka parafia w Leśnicy powstała prawdopodobnie na przełomie lat 20. i 30. XVI wieku przy dawnym katolickim kościele pw. św. Jadwigi (możliwe, że świątynia służyła zarówno katolikom, jak i protestantom). W październiku 1653 roku, na skutek działalności na Śląsku tak zwanej komisji redukcyjnej, zrzeszającą ewangelików leśnicką parafię skasowano. Do połowy XIX wieku, mimo potencjalnych możliwości ponownego powołania po 1741 roku własnej parafii, protestanccy mieszkańcy Leśnicy należeli jednak do gminy w Praczach. Dopiero od lat 50. XIX wieku msze odbywały się w samej Leśnicy. Były celebrowane w miejscowej szkole przez pastora z Pracz.
Na początku lat 70. XIX wieku podjęto inicjatywę budowy na terenie Leśnicy ewangelickiej świątyni. W styczniu 1872 roku, na zebraniu zainteresowanych mieszkańców zapadła decyzja o realizacji tej idei. Świątynia miała nosić miano „Friedenskirche” (kościół Pokoju), upamiętniając niedawno zawarty traktat pokojowy kończący zwycięską dla Prus wojnę z Francją (1870–1871). 18 marca 1873 roku miejscowy fabrykant – doktor Löwing – przekazał w darze leśnickiej gminie parcelę położoną na wschód od dworca kolejowego. Zdecydowano o jej wykorzystaniu na realizację kościelnego budynku. W sierpniu 1876 roku ustanowiono luterańską parafię w Leśnicy i wmurowano kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego.
Budynek kościelny został oddany do użytku i poświęcony 18 października 1877 roku. Przez dziesięć następnych lat posługi duszpasterskie były jednak wykonywane przez duchownych ewangelickiej parafii w Praczach. Pierwszym leśnickim pastorem został Wilhelm Frommberger, który podjął obowiązki w lipcu 1887 roku. W tym czasie Leśnica liczyła 1677 mieszkańców, a z tej liczby 973 osoby deklarowały wyznanie ewangelickie.
Z parafią ewangelicką w Leśnicy związana jest następująca nekropolia:
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska