Powstanie parafii datuje się na 1383 rok, kiedy z fundacji właściciela osady Ulricha von Paka powstał kościół, na którego utrzymanie przeznaczono część dochodów z folwarków znajdujących się w domenie rodziny von Pak. Świątyni nadano wezwanie św. Marcina. Powstała w ten sposób katolicka parafia zrzeszała mieszkańców Marszowic, Stabłowic i Nowej Karczmy.
W 1523 roku, w dobie reformacji, parafia stała się ewangelicka. W 1550 roku w miejsce starego kościoła wzniesiono z funduszy ostatniego właściciela wsi, Hansa Culmanna, nową świątynię o konstrukcji szkieletowej. W 1558 roku wdowa po fundatorze przekazała majątek ziemski szpitalowi Wszystkich Świętych, kościół zaś przejęła jeszcze w 1555 roku, protestancka już wówczas, wrocławska rada miejska. Pierwszym proboszczem ewangelickiego duszpasterstwa, obejmującego Pracze, Maślice Małe, Maślice Wielkie, Wilkszyn i Stabłowice, został Christophorus Menert. Na początku XVII wieku przyłączono do parafii w Praczach także Pilczyce i Piskorzowice.
W początkowym okresie wojny trzydziestoletniej (1618–1648) świątynia została zniszczona. Remont budynku, opłacony ze składek parafian, zakończono w 1648 roku. W latach 1654–1708 kościół ponownie należał do katolików. Parafia ewangelicka została restytuowana 6 stycznia 1708 roku i obsługiwała, obok wymienionych wyżej ośrodków wiejskich, także Ratyn, Strachowice, Jarnołtów, Jerzmanowo, Leśnicę i Złotniki. W 1772 roku powiększono teren parafii o Popowice, Kuźniki, Pustki, Mokrą, Kozanów i Nowy Dwór. W 1933 roku liczyła ponad 4 tysiące wiernych.
Z parafią ewangelicką w Praczach związane są następujące nekropolie:
- Ewangelicki cmentarz parafialny w Praczach (Friedhof der evangelischen Kirchengemeinde Herrnprotsch)
- Cmentarz filialny parafii ewangelickiej Pracze w Stabłowicach (Filialfriedhof der evangelischen Kirchengemeinde Herrnprotsch in Stabelwitz)
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska