Kościół służący katolikom ze wsi Swojczyce (Swoycz) wymienia się, jako istniejący, w dokumencie z 1353 roku, określającym uposażenie miejscowego proboszcza. Swojczyckie dobra, stanowiące początkowo (od 1292 roku) domenę prywatną, stały się w 1376 roku własnością wrocławskiego szpitala Bożego Ciała. Majątkiem szpitalnym administrowała rada miejska Wrocławia, sprawując jednocześnie patronat nad kościołem pw. św. Jacka.
Pierwotny kościół spłonął w 1536 roku. Już w 1537 roku wzniesiono w innym miejscu świątynię o konstrukcji szkieletowej. Do przebudowanego w 1630 roku i powiększonego przestrzennie w 1708 roku budynku kościelnego dostawiono w 1710 roku wieżę (obecna powstała w 1890 roku). W latach 1719–1723, dzięki donacji Anny Marii Stachin, wymieniono drewniane elementy konstrukcji budowli.
W 1555 roku sprawująca patronat nad świątynią rada miejska Wrocławia ustanowiła przy kościele w Swojczycach parafię ewangelicką. W 1654 roku, w ramach tak zwanej akcji redukcji kościołów, świątynię oddano katolikom, którzy korzystali z niej do chwili przywrócenia w 1707 roku parafii ewangelickiej. Parafia ta funkcjonowała do 1945 roku. W 1948 roku przy wzniesionym w XVI wieku kościele erygowano katolickie duszpasterstwo św. Jacka.
Z parafią ewangelicką w Swojczycach związane są następujące nekropolie:
- Cmentarz przykościelny św. Jacka (St. Hiazyntus Kirchhof)
- Ewangelicki cmentarz parafialny w Swojczycach (Friedhof der evangelischen Kirchengemeinde Schwoitsch)
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska