Dnia 21 kwietnia 1889 roku w czasopiśmie „Schlesische Kirchen Zeitung” zamieszczono ogłoszenie o utworzeniu we Wrocławiu komitetu, którego celem była budowa pomnika poświęconego pamięci Martina Lutra. Inicjatorzy uznali, że najlepszym sposobem na upamiętnienie osoby wielkiego reformatora będzie nowa świątynia. Przy okazji odnotowano, że od czasów reformacji nie wzniesiono we Wrocławiu żadnego nowego kościoła ewangelickiego. Komitet był związany zwłaszcza z ewangelicką parafią św. Bernardyna, przewodniczył mu bowiem ówczesny senior rady parafialnej, późniejszy proboszcz, pastor D. Treblin. W ciągu niespełna pięciu lat zebrano niezbędne do budowy świątyni fundusze.
Jeszcze przed wybudowaniem świątyni i formalnym utworzeniem we Wrocławiu parafii imienia Lutra określono granice jej działania. Parafia św. Bernardyna zrzekła się podległych jej jurysdykcyjnie terenów na północ od Odry, a rada kościoła pw. Jedenastu Tysięcy Dziewic przekazała prawo do sprawowania opieki duszpasterskiej na Dąbiu. Plac pod budowę nowej świątyni ofiarowała parafia św. Bernardyna, przekazując do zagospodarowania teren w pobliżu nieczynnego już od 1867 roku → cmentarza św. Bernardyna [I], położonego przy Marienstrasse (ulica Władysława Nehringa). W latach 1893–1896 wzniesiono w tym miejscu – według projektu berlińskich architektów Jürgena Krögera i Hansa Abessera – monumentalną budowlę kościelną. Świątynię imienia Lutra konsekrowano 1 kwietnia 1896 roku, erygując jednocześnie samodzielną parafię. Kościół został całkowicie zniszczony w 1945 roku.
Z parafią imienia Lutra związane są następujące nekropolie:
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska