Cmentarze parafii św. Doroty

Kościół pw. św. Stanisława, św. Wacława i św. Doroty przy Schweidnitzer Strasse (ulica Świdnicka) został ufundowany przez przebywającego w 1351 roku we Wrocławiu cesarza Karola IV (jednocześnie króla czeskiego) jako świątynia zgromadzenia augustianów eremitów. Świątynia ta, której budowę ukończono w 1. połowie XV wieku, była własnością konwentu do 1530 roku, gdy augustianie ustąpili miejsca franciszkanom przeniesionym tutaj z klasztoru św. Jakuba. Franciszkanie wykorzystywali ją (z przerwą w latach 1534–1613) do chwili sekularyzacji zakonu w 1810 roku.

Ustanowione w 1701 roku granice parafii św. Doroty obejmowały teren Nowego Miasta z Neumarkt (plac Nowy Targ) po Altbüsserstrasse (ulica Łaciarska), Albrechtstrasse (ulica Wita Stwosza) oraz Nikolaistrasse (ulica św. Mikołaja) i część Schweidnitzer Strasse (ulica Świdnicka). Mimo sekularyzacji zakonu franciszkanów zachowano parafię, do której przed 1945 rokiem należało około 7,4 tysiąca wiernych. W latach 1741–1920 parafia św. Doroty sprawowała posługi duszpasterskie dla katolickiej części garnizonu wrocławskiego (podobną funkcję spełniała w stosunku do ewangelickich żołnierzy parafia św. Barbary).

U schyłku XIV wieku parafia stała się samodzielna. Była typową śródmiejską jednostką duszpasterską, która skupiała mieszkańców północno zachodniego rejonu ówczesnego Wrocławia. Parafia św. Elżbiety odgrywała ważną rolę w życiu miasta. Związana z nią szkoła oraz założona w końcu XV wieku biblioteka były ośrodkami o dużym znaczeniu dla wrocławskiego mieszczaństwa. W początkowym okresie reformacji, w 1525 roku, ostatni proboszcz katolicki Gregorius Quicker złożył swój urząd na ręce protestanckiego kaznodziei Ambrosiusa Moibanusa (starszego). Od tej pory aż do 1946 roku świątynia pozostawała ośrodkiem ewangelickim. W 1741 roku obszar parafii św. Elżbiety obejmował podwrocławskie wsie położone przed bramą Mikołajską: Popowice, Gądów, Muchobór Mały, Muchobór Wielki, Nowy Dwór i Kuźniki.


Z parafią św. Doroty związane są następujące nekropolie:


Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska