Parafia na Psim Polu została zorganizowana przy pierwotnym kościele, którego istnienie potwierdzają źródła z 1206 roku. Późniejszą gotycką budowlę kościelną wybudowano w drugiej połowie XIII wieku. W 1442 roku dokonano jej przebudowy. W 1892 roku kościół powiększono według projektu Josepha Ebersa. Świątynia została zniszczona w czasie walk o Wrocław w 1945 roku. W 1959 roku oddano ją do użytku po przeprowadzonej odbudowie.
Najprawdopodobniej od około lat 30. XVI do połowy XVII wieku kościół służył ewangelikom. Na początku lat 50. XVII wieku katolicy odzyskali swoją świątynię. Od tej pory parafia przy kościele św. Jakuba i św. Krzysztofa służyła bez przeszkód aż do 1945 roku katolickiej ludności Psiego Pola, a także – być może – Zakrzowa i Pawłowic. W 1928 roku Psie Pole zostało włączone do Wrocławia.
Z parafią św. Jakuba i św. Krzysztofa na Psim Polu związane są następujące nekropolie:
- Cmentarz przykościelny św. Jakuba i św. Krzysztofa (Kirchhof St. Jakob und St. Christophorus)
- Cmentarz św. Jakuba i św. Krzysztofa (Friedhof St. Jakob und St. Christophorus)
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska