Parafia związana z kościołem pw. św. Marii Magdaleny przy Schuhbrücke (ulica Szewska), utworzona w 1226 roku na mocy dokumentu wystawionego przez biskupa wrocławskiego Wawrzyńca. Obejmowała swoim zasięgiem teren położony na lewym brzegu Odry.
Istnienie pierwotnego kościoła już w końcu XII wieku potwierdziły badania archeologiczne. Świątynia stanowiła prawdopodobnie centrum jednej z osad powstałych na terenie lewobrzeżnego miasta w okresie przedlokacyjnym. Na początku XIII wieku, co należy wiązać z decyzją o utworzeniu parafii, nastąpiła rozbudowa pierwotnej świątyni. W 1267 roku założono przy nowym kościele parafialnym szkołę miejską. Budynek kościelny i siedziba szkoły spłonęły w czasie pożaru Wrocławia w maju 1342 roku. Nową świątynię wzniesiono w latach 1342–1360 jako gotycką bazylikę bez transeptu, z prosto zamkniętym prezbiterium (dobudowanym przez mistrza Peszko po 1369 roku) i dwiema wieżami od zachodu.
W 1523 roku probostwo w kościele św. Marii Magdaleny objął doktor Johannes Hess, zwolennik reformacji. Przyczynił się on do powstania pierwszej parafii ewangelickiej we Wrocławiu, pod której zarządem znalazły się z czasem filialne kościoły: pw. św. Krzysztofa, imienia Zbawiciela, pw. św. Hieronima oraz przyszpitalny pw. Świętej Trójcy. Parafia objęła opieką duszpasterską podwrocławskie wsie położone na południe od miasta, m.in. Huby, Gaj, Borek i Krzyki.
Z parafią św. Marii Magdaleny związane są następujące nekropolie:
- Cmentarz przykościelny św. Marii Magdaleny (St. Maria Magdalena Kirchhof)
- Stary cmentarz św. Marii Magdaleny (Alter Friedhof St. Maria Magdalena)
- Nowy cmentarz św. Marii Magdaleny (Neuer Friedhof St. Maria Magdalena)
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska