Początki wrocławskiego klasztoru franciszkańskiego na Karłowicach wiążą się z 1888 rokiem, gdy biskup wrocławski Georg Förster sprowadził z franciszkańskiej prowincji saksońskiej ojców spowiedników dla wrocławskiej kapituły katedralnej. Spowiednicy zamieszkiwali początkowo w domu przy kościele św. Idziego na Ostrowie Tumskim. W marcu 1894 roku franciszkanie kupili grunt przy Korsoallee (aleja Jana Kasprowicza), na którym w latach 1895–1897 wybudowano obiekty klasztorne. Jesienią 1900 roku poświęcono kamień węgielny pod budowę świątyni pw. św. Antoniego, którą wzniesiono do października 1901 roku według projektu Ludwiga Schneidera. Dnia 12 listopada 1901 roku kościół konsekrował wikariusz generalny kapituły wrocławskiej ksiądz doktor Speil.
Z dniem 1 stycznia 1917 roku erygowano parafię św. Antoniego, która przejęła wiernych z duszpasterstwa św. Bonifacego – mieszkańców Różanki oraz św. Michała Archanioła – katolicką ludność Karłowic i Sołtysowic.
Ze zgromadzeniem zakonnym ojców franciszkanów związana jest następująca nekropolia:
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska