Wrocławskagmina staroluterańska powstała w 1830 roku w wyniku rozłamu w Kościele ewangelickim, który był wyrazem protestu przeciwko unii luteran i kalwinów, a także chęci powrotu do tradycji staroluterańskich (→ gmina ewangelicko-reformowana; kalwińska).
Założycielem i pierwszym pastorem tej gminy był Johann Scheibel, diakon kościoła św. Elżbiety. Początkowo wynajmowano na cele kultowe salę w budynku przy Weidenstrasse (ulica Wierzbowa). W 1844 roku gmina przejęła od Uniwersytetu Wrocławskiego górną kondygnację niepełniącego już funkcji sakralnych, dawnego kościoła pw. św. Katarzyny przy Katharinenstrasse (ulica św. Katarzyny). Wcześniej – do 1810 roku – świątynia ta była użytkowana przez zakon dominikanek, a w wyniku sekularyzacji stała się własnością państwa, po czym przekazano ją uniwersytetowi.
Gmina przy dawnym kościele pw. św. Katarzyny była pierwszą jednostką duszpasterską grupującą staroluteran z terenu Wrocławia. Od 1901 roku obejmowała swoim działaniem północne dzielnice miasta. Południowe rejony Wrocławia podlegały gminie przy kościele imienia Chrystusa (Christkirche), który wzniesiono właśnie w tym okresie przy Hohenzollernstrasse (ulica Zaporoska).
Z gminą staroluterańską związana jest następująca nekropolia:
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska