Stary cmentarz gminy Kuźniki (Alter Gemeindefriedhof Schmiedefeld) został założony przed 1899 rokiem. Nekropolia w kształcie siedmioboku została przeznaczona do likwidacji w 1963 roku.
LOKALIZACJA
Cmentarz położony we wschodniej części lasu Kuźnickiego, na zachód od dzisiejszej ulicy Sarbinowskiej (przed 1945 rokiem brak nazwy).
HISTORIA NEKROPOLII
Gminna nekropolia służąca mieszkańcom podwrocławskiej wsi Kuźniki, niedużej osady pozostającej od średniowiecza w rękach prywatnych. Cmentarz o powierzchni 0,19 hektara został założony przed 1899 rokiem, o czym świadczy znaleziony na miejscu dawnego pola cmentarnego fragment płyty nagrobnej z częściowo zachowanym napisem: „[H]aertel / geb. [Mitt]mann / 29.05.1855 – 15.11.1899”. Tablica inskrypcyjna, jak wynika z planu cmentarza z 1928 roku, pochodzi z nagrobka Berty Haertel, który znajdował się w południowo-zachodniej kwaterze cmentarnej.
Nekropolia w kształcie siedmioboku była podzielona przebiegiem cmentarnych ścieżek na trzy kwatery. Dwie z nich, w formie trapezu, znajdowały się w zachodniej części cmentarza. Pole wschodnie o nieregularnych granicach i powierzchni 480 metrów kwadratowych było miejscem spoczynku (Begräbnisstätte) właścicieli Kuźnik (Schmiedefeld) – rodziny von Wallenberg. Nieregularny kształt nekropolii wynikał zapewne z jej lokalizacji na terenie leśnym. W centralnym punkcie cmentarza, zgodnie z sytuacją przedstawioną na planie założenia z 1928 roku, zaznaczono dąb, który być może jest tym samym drzewem, jakie do dziś rośnie na obrzeżach lasu Kuźnickiego. W północno-wschodniej partii nekropolii usytuowano dom przedpogrzebowy – budowlę wzniesioną na planie prostokąta. W części południowo-zachodniej (od strony dzisiejszej ulicy Sarbinowskiej) znajdowało się wejście na teren cmentarny. Cmentarz przypuszczalnie funkcjonował do 1945 roku. Został przeznaczony do likwidacji w 1963 roku.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska