Stary cmentarz św. Bernardyna (Alter Friedhof St. Bernhardin)
LOKALIZACJA
Teren cmentarza był ograniczony od północnego wschodu przebiegiem Ofener Strasse (ulica Krakowska), a od południowego zachodu linią Kolei Górnośląskiej (Wrocław–Oława).
HISTORIA NEKROPOLII
Nowe pole parafii św. Bernardyna otwarto w 1858 roku, przewidując w ciągu następnych kilku lat wypełnienie obu starszych nekropolii → cmentarza św. Bernardyna [I] oraz → cmentarza św. Bernardyna [II]). Na realizację nowego założenia wybrano niezabudowany teren o historycznej nazwie Rothkretscham (Czerwona Karczma).
Działkę o powierzchni około 3,3 hektara parafia św. Bernardyna zakupiła w listopadzie 1853 roku. W trakcie prac przy zakładaniu cmentarza okazało się, że grunty były bardzo podmokłe. Ich osuszeniem zajęła się w 1855 roku firma R. Reimanna. Po zakończeniu tych robót obszar nekropolii ogrodzono i przystąpiono do prac budowlanych. Wzniesiono wówczas dom przedpogrzebowy i budynek mieszkalny dla inspektora cmentarza.
Powierzchnię cmentarza w kształcie trapezu przecinały liczne ścieżki, tworząc piętnaście symetrycznie położonych pól grzebalnych. W 1908 roku w centralnej części nekropolii poświęcono neogotycką kaplicę, wzniesioną na planie wydłużonego prostokąta z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium. Cmentarz został przeznaczony do likwidacji w 1967 roku.
Na terenie nekropolii miejsce spoczynku znaleźli także parafianie kościoła Pamięci Królowej Luizy (Königin-Luise-Gedachtniskirche), wzniesionego w 1915 roku przy Ofener Strasse (ulica Krakowska). Wśród wrocławian tutaj pochowanych znajdował się m.in. Karl von Holtei (1798–1880), związany z Wrocławiem aktor, reżyser i dramaturg.
Tekst: dr Marek Burak
Opracowanie: Kamilla Jasińska